Ziya Gökalp

Düşünür ve toplumbilimci yanı, sanatçılığının önündedir. Tanzimat’la başlayan bireysel ve dağınık Türk­çülük çalışmalarını sistemleştirmiş, buna bir prog­ram getirmiştir. Önceleri Turancılık düşüncesini savunmakla birlikte, Birinci Dünya Savaşı sonrasın­da daha gerçekçi Türkçülük düşüncesine varmıştır. 1923′te yayımladığı “Türkçülüğün Esasları” adlı bir kitabında milliyetçiliğin programını belirlemiş, Türkçülüğün amaçlarını göstermiştir. Emile Durkeim’in toplumsal ülkücülük (içtimai mefkure) görüşünü benimseyerek Türkçülüğün hukuk, iktisat, siyaset ve dinde gerçekleşme yollarını göstermiştir. Toplumu, bireyin önüne koymuş, çağdaş ve ileri bir ülke için toplumsal kurumların Batı’daki örnekle­rine göre düzenlenmesi gerektiğini savunmuştur. Ulusal kültür birliğinin sağlanması için de; halk e-gemenliğine dayalı bir demokrasi kurulmasını, ulu­sal sermaye İle büyük bir sanayi toplumu kurulması gerektiğini dile getirmiştir. Heceyle yazdığı şiirlerinde halkın eğitimi amaç­lamış konularını folklardan, destanlardan ve Türk tarihinden almıştır. Manzum destan ve masal de­nemelerinde yalın bir dil kullanmıştır.

Eserleri:

Kızıl Elma, Yeni Hayat, Altın Işık ( şiir)
Türkçülüğün Esasları, Türk Medeniyeti Tarihi (inceleme)
Türkleşmek, islamlaşmak, Muasırlaşmak ( Makale)
Malta Mektupları ( mektup)